|
بی بال پریدن..
|
تمام شد. این جا آخر خط است. آخر همان خطی که تو جاودانه اش کردی. همان خطی که با قرمزی خونت به آسمان پیوندش دادی. پیوندی که هیچ گاه بریده نشد و بریده نخواهد شد. . . . به آسمان نگاه کن! پرستو ها سفر را آغاز کردند! ببین چه عاشقانه پرواز می کنند و با ذوق. . وقتی که برسند،هر جا که عطر سنگر ها به مشامشان برسد،فرود می آیند و بازی عشق همان جا آغاز میشود. . . . وما نیز پرواز میکنیم. با همین بال های بی بالمان پرواز میکنیم. آنقدر پرواز میکنیم تا به خط برسیم. همان خطی که تو جاودانه اش کردی و با خونت به آسمان پیوندش دادی! پیوندی که هیچ گاه بریده نشد و بریده نخواهد شد. . . . آری این است راز بی بال پریدن... . . . . یا صاحب الزمان از تمام کسانی که در این سفر همراهمان نیستند ،التماس دعا دارم.یا علی [ جمعه 90/12/5 ] [ 10:49 عصر ] [ نقل و نبات ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  من بی اسم تو بسمل باران را فراموش خواهم کرد من که نه گرگ پیراهنم را دریده و نه چاه مویه هایم را برملا خواهد کرد..... تنها اینجا هستم تا کمی با تو دردو دل کنم... تویی که این روزها تنها نامت را درشناسنامه ی کوچه ها می نویسند... |
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] |
